Het kan, denk ik, alleen geen kwaad om de schijnwerpers wat minder op de nieuwe internet- en tablet tools te richten, maar wat meer op het probleem wat die naar we hopen zou kunnen oplossen.

Waarom is het basisonderwijs, (en daarna onder andere hierdoor ook middelbaar en hoger onderwijs) al dertig jaar achteruit aan het gaan, zodat wat dat de kids primair zouden moeten kunnen : lezen (en begrijpen), schrijven en rekenen, niet meer overal gehaald wordt?

Sommige docenten kunnen het zelf niet eens, zo merkte ik op de school van een van mijn kleinkinderen. Is dit erg ? Ja, want het zet de kinderen op achterstanden die de rest van hun leven kunnen schaden. Wat is het echte probleem? Op z’n minst twee assumpties uit het verleden zijn domweg niet meer geldig.

1. Input kant. Kinderen hebben een redelijk uniforme opvoeding en culturele achtergrond. Zeg maar allemaal zo’n beetje Ot en Sien uit Appelscha. Neen, dat is echt niet meer zo. Er is een grote verscheidenheid van kinderen met zeer verschillende achtergronden, belangstellingen en talenten. Dit is een veel wijder spectrum dan slechts verschillen in intelligentie en begaafdheid. Het is dus niet een kwestie van dom of slim. Ze allemaal hetzelfde te willen leren op hetzelfde tempo geeft dus mismatches en desinteresse.

2. Output kant. Het kind als massaproduct uit de lesfabriek. Het 'eindproduct' was en is gericht op het afleveren van een vrij homogene groep (zo veel mogelijk 'gemiddelde' en onderling uitwisselbare) toekomstige werknemers voor fabrieken en kantoren met een paar skill profielen op de middelbare school. Ook dat is verleden tijd: waar zijn die banen op de boerderij of in de administratie? Waar zijn die fabrieken?

Natuurlijk overdrijf ik en simplificeer maar waar dat is nodig om de onderwijs supertanker, met al zijn belanghebbende en goedwillende docenten aan boord, wat te verbeteren. In Finland hebben ze een aantal jaren geleden hetzelfde geconstateerd, en er heeft toen na een heftige nationale discussie een soort Reset van het onderwijs plaatsgehad. Het resultaat:  Finlands Revolutionary Educational System (YouTube filmpje)

De eerste ingreep in Finland was scherpe kwaliteitsselectie van docenten, en hoger salaris en aanzien. Tweede ingreep was een modernere leerfilosofie ‘equal opportunities’ voor de verscheidenheid (zie 1.) van kinderen om de eigen passie te vinden, te ontplooien en coöperatie waarbij men in teams anderen leert aanvullen vanuit die eigen unieke vaardigheden.

Dus niet ieder kind individueel lesgeven en opleiden. Dat is ondoenlijk voor de docenten. Neen, ze worden nadat de echte stimulansen van het kind zijn gevonden, in teams aan het werken, creëren en leren gezet. Ja met computers en netwerken als middel! Net als wat er nu in bedrijven en andere organisaties van hen wordt gevraagd, (zie 2. hierboven).

Ergens heel goed in zijn en kunnen samenwerken. Ik denk dat het o4nt-scholen project daar goed in  kan voorzien, als ze die netwerkgereedschappen en iPads met dit verhaal als achtergrond gaan inzetten. Dat in teams, waarin de kinderen samen kunnen opbloeien, de klassen opdelen is nu ook al met groot succes in Twente toegepast, zie: de PlanBkwadraat methode.

En, positioneer het o4nt alsjeblieft niet als de enige en totale onderwijsvernieuwing die over ons gehele land moet walsen. Daar zijn de docenten nogal veranderingsmoe van. Al die goed bedoelde veranderingsgolven, zoals de middenschool, hebben tot nu toe meer kapotgemaakt dan opgebouwd. Begin maar met een paar tennisbanen op het dek van de supertanker en kijk hoe dat uitpakt, kinderen doen thuis heus al lang aan iPadden.

Mijn jongste kleindochter van 1 jaar doet dat nog niet maar ze trommelt wel op boeken in de hoop dat ze daarop kan swipen zoals ze haar ouders ziet doen. Maar die boeken werken gewoon niet!