Camera bevoordeelt gewiekste advocaat

Camera's in de rechtbank vergroten niet de transparantie van de rechtsgang maar het overwicht van de strafpleiter. *)

Onbekend maakt onbemind, luidt het aloude adagium. Die volkswijsheid hebben de samenstellers van het rapport Rechtspraak in beeld ter harte genomen. Onder leiding van Yvonne van Rooy, voorzitter college van bestuur van de Universiteit Utrecht, is men tot de aanbeveling gekomen rechtszaken standaard, onder voorbehoud van een paar mitsen en maren, te filmen en uit te zenden.

Men oppert zelfs de oprichting van een landelijk themakanaal: Rechtspraak 24 of Court TV. De gedachte hierachter? Bij publiek en media zal de vertrouwdheid met de Nederlandse rechtspraak toenemen, en dat vergroot het vertrouwen in de rechterlijke macht.

Zichtbaarheid is dus de panacee waarmee het tanende gezag van de magistratuur ondervangen kan worden. De veelbezongen kloof tussen burger en overheid - want daar gaat het hier uiteindelijk over - valt te beslechten door het ambt van rechter onder cameratoezicht te plaatsen. De commissie stelt dat cameraregistratie van rechtbankzittingen meer evenwicht moet brengen in de beeldvorming.

Beeldvorming dus; het eeuwige codewoord voor een mediageniek tijdsgewricht. Maar wat is het beeld dat nagejaagd wordt en welk evenwicht heeft men op het oog?

Voor een antwoord op die vraag is het goed de context in ogenschouw te nemen. Dit advies, en de behoefte om een bepaald beeld te corrigeren en in evenwicht te brengen, komt voort uit een evaluatie van het Wilders-proces. Niet de rechterlijke dwalingen van andere geruchtmakende zaken (Schiedammer parkmoord, Lucia de B.), maar het mediaspektakel en de beeldvorming rondom de zaak-Wilders is aanleiding om de rechters onder het toeziend oog van camera's te plaatsen. Het is een ervaring die klaarblijkelijk naar meer smaakt en aanleiding geeft om de luiken van de rechtszaal verder te openen.

Maar droeg het podium waarop Wilders en Moszkowicz, mediabehendig als zij zijn, live hun kunstjes mochten vertonen, nu niet juist bij aan een onevenwichtige beeldvorming van het ambt van rechter? Zij eisten alle aandacht op met goed getimede wrakingsverzoeken, theatrale monologen en suggestieve opmerkingen over D66-rechters.

Advocaat-acteurs

De raadsman van Wilders slaagde erin om de aandacht van het publiek af te leiden van het werkelijke onderwerp. Het proces leek uiteindelijk niet over haatzaaien te gaan, maar over de geloofwaardigheid van de magistraten zelf. Het was alsof niet de NOS maar Moszkowicz achter de camera stond, en precies op die details inzoomde die hem welgevallig waren.

De commissie onderkent het gevaar dat een verdachte zich rechtstreeks tot de kijker wendt om zo de publieke opinie te beïnvloeden. Men denkt dit te ondervangen door de voorzitter van de rechtbank de mogelijkheid te geven de camera's, al dan niet tijdelijk, uit te schakelen. Maar toppleiters en topcriminelen zullen heus niet zo naïef zijn om hun blik op de in de systeemwand weggemoffelde camera te richten. Zij zullen hun woorden keurig via de voorzitter van de rechtbank laten lopen met in het achterhoofd de vraag: hoe bereik ik een zo groot mogelijk effect in de huiskamer?

De manipulatieve talenten van professionele strafpleiters worden onderschat en de mogelijkheden van rechters om hierin in te grijpen, overschat. Zo ontstaat het risico dat de registratie van één geruchtmakende zaak al die andere uitzendingen van Court TV uit het collectieve geheugen wist. Dat noemt men ook wel afbraakrisico; het opgevijzelde imago (als daar überhaupt al sprake van is) verdwijnt in één klap als sneeuw voor de mediazon.

Transparantie als wapen om misverstanden uit de weg te ruimen en beeldvorming te beïnvloeden, miskent de dieperliggende oorzaken van de gezagscrisis tussen burger en overheid, waar de autoriteitscrisis van de rechterlijke macht een symptoom van is. Heeft men zich ooit afgevraagd in hoeverre de live-uitzendingen van Kamerdebatten het vertrouwen in politici vergroot heeft?

Bovendien zal beeldregistratie van een procesgang nauwelijks iets bijdragen aan een beter begrip van de rechtspraak in zijn geheel. Dat vereist nu eenmaal een zekere voorkennis. Sterker nog, met de reductie van de rechtsgang tot een media-event uitgevochten in de rechtszaal, vergroot men het gevaar dat het ingezette wapen in handen valt van mediagenieke advocaten en hun slachtoffers. En zij zullen het vervolgens effectief tegen de macht zelf inzetten.

*) Dit artikel verscheen op vrijdag 4 november 2011 eerst in de Volkskrant, pagina 28

Netkwesties forum

Netkwesties en de bezoekers stellen je mening op prijs. Deze wordt hier direct gepubliceerd.
Chefren Hagens
20 nov 2011
Met camera's registeren is niets mis, waarom zou je registreren in deze tijd alleen aan een griffier overlaten?

Publiceren van beelden moet gewoon verboden blijven tenzij alle(!) deelnemers individueel (privacy is een grondrecht) instemmen met publicatie. Misschien is er nog een tussenstap mogelijk in de vorm van geblurde beelden van mensen die geen toestemming geven.

Aan publicatie via internet zitten tal van nadelen die verder niets met een fatsoenlijke rechtsgang te maken hebben. Het moet ook zeker niet zo worden dat mensen geen rechter willen worden omdat ze geen zin hebben om "slachtoffer" te worden van geinige fotofucks door anonieme e-vandaaltjes bij GeenStijl of elders.

Kortom camera zomaar in elke rechtszaal zetten en alles via internet ongebreideld rondzenden is een dom idee

+++chefren

(Geeft practisch nooit toestemming voor publicatie van zijn portret en maakt altijd bezwaar bij ongevraagd herkenbaar fotograferen en filmen, een bezwaar dat eigenlijk niet nodig zou moeten zijn...)
Ton Biesemaat
4 nov 2011
Er zijn talloze gevallen bekend van griffiers die (op bevel van rechters) manipuleren. Met een moderne, integrale videoregistratie vanuit verschillende camerastandpunten kan dat niet meer. De Nederlandse rechtspraak heeft een slechte naam ondanks talloze spindokters die het tegendeel met hun enquettes willen aantonen. De zaak Lucia de Berk is er maar een van talloze mislkleunen en nog erger manipulaties. Beste voorbeeld is de zaak Baybasin waar advocate Adele van der Plas zeer overtuigend heeft aangetoond dat o.a. telefoontaps door Justitie zijn vervalst of dat Justitie medewerking heeft verleend aan vervalste Turkse telefoontaps. Desondanks zit op dat vervalste bewijs Baybasin een levenslange straf uit. De grote vraag die op een 'smoking gun' wacht is of Justitie via een corrupte en criminele secretaris-generaal Joris Demmink hier schuldig aan is. Oftewel er meer aan de hand is met Joris Demmink dan exorbitant declaratiegedrag. Te weten ontucht met minderjarigen waardoor hij mogelijk chantabel werd en in de houdgreep van de Turkse 'deep state' kwam. De tijd zal het leren hoe corrupt het Nederlandse rechtssysteem is.
nico roosnek
4 nov 2011
De schrijver haalt de zaak Lucia de B. aan om zijn stelling te onderschrijven. Hij schrijft dat het gerechtelijke dwalingen waren. Echter ook in deze zaak speelden de main stream media een bedenkelijke rol. De meest in het oog springende beïnvloeding was haar als heks voor te stellen.
Minder in het oog springend is dat zij als doorgeefluik ongecontroleerd de waanzin van het OM en het Juliana Kinder Ziekenhuis doorgaven.
Één van de aangevers, de heer drs. Paul Smits, ging als directeur in het Maasstad Ziekenhuis met zijn praktijken door en kwam er wederom door slechte zorg, dit keer het onder het tapijt houden van de epidemie van Klebsiella-bacterie infecties, een aantal patiënten om. Ook in deze zaak hielden de msm de achtergrond, dat hij ook de aangever van Lucia de Berk voor het plegen van 30 moorden was.
Nog merkwaardiger is dat Paul Smits met zijn opleiding tot neuroloog na één jaar stopte en productmanager werd bij Organon! Over demotie gesproken.
Wat de main stream media ook niet berichten is het occulte gedrag van de rechters: het geheim van de raadkamer.
Ton Derksen, betrokken bij de vrijspraak van Lucia de B. werd verteld als in de raadkamer iets logisch niet kon er een sprongetje in de logica wordt gedaan, een faux pas in de exacte wetenschappen. Een van de geheime van de raadkamer. Is een jurysysteem in de rechtspraak toch niet beter?

Dus ook hier spelen kranten/tv (msm) en internet tegengestelde rollen.

PS. De heer Paul Smits zei in een interview met www.skipr.nl, dat hij in dezelfde omstandigheid hetzelfde zou doen. Hij heeft niets geleerd. Gelukkig krijgt hij geen derde keer de gelegenheid.

PPS. Nog steeds hebben de aangevers en ook de directie van het Juliana Kinderziekenhuis Lucia de Berk hun excuses NIET aangeboden.
SHAME ON YOU. Een gevoelloos gedrag wat geen navolging verdiend.
Zou ik me een ziekenhuis met zo weinig invoelingsvermogen als het JKZ prettig voelen? Ik zou wel eens één van de dertig moorden 'van Paul Smits kunnen worden.

Registreren en de nieuwsbrief ontvangen?

We gaan zorgvuldig met je gegevens om. Je krijgt ook gelijk toegang tot alle plusartikelen en je kunt reageren op de artikelen.

asdas sdf fs dfsdfsf sdffsd

Netkwesties © 1999/2023. Alle rechten voorbehouden. Privacyverklaring

Ehio Media content marketing
1
0
1