Netkwesties mail 270

Nadat WeTransfer per mail melding maakte van nieuwe voorwaarden, vond ik dat een artikel waard. Ik vroeg eerst de Autoriteit Persoonsgegevens om commentaar: in hoeverre mag WeTransfer de inhoud van bestanden gebruiken voor exploitatie? Dagenlang moest ik op een antwoord van de AP wachten, en ondertussen waren andere media me voor. Pech gehad.

Vandaag komen die twee kwesties samen: uit WOO-documenten blijkt dat AP beroerd communiceert – en dus functioneert. Het antwoord over WeTransfer kwam niet enkel veel te laat, maar was inhoudelijk nietszeggend. Conform het beleid dat al jaren de cultuur van de AP onder Aleid Wolfsen kenmerkt.

Aan de andere kant: NRC liet vervolgens Nalden, ex-eigenaar van WeTransfer, uitgebreid kritisch aan het woord over de nieuwe voorwaarden. De leuke creatieve man heeft echter zijn aandelen in 2019 verkocht, en de zakken terecht gevuld vanwege slim ondernemerschap, en zonder voorwaarden. Ben je dan achteraf de juiste persoon die op principes moet wijzen?

Dat is de inzet van een onderzoeksartikel over het verloop van WeTransfer met de diverse aandeelhouders en een foutieve poging tot een beursgang die - logischerwijs ? -  uitmondde in een eigenaar die het met die principes niet zo nauw neemt.

Zelf ga ik ook in de fout. In een artikel over drie smaadzaken van vorige week schreef ik dat Michael Persson in de Volkskrant “fouten” vaststelde in een artikel van journalist Ton F. van Dijk. Dat is gerectificeerd, met excuses. De rechtzetting ging gepaard met veel zinnige discussie met betrokken journalisten. Wat een teken is hoe intensief deze goede journalisten begaan zijn met waarheidsvinding.

En die wordt in de VS ernstig bedreigd. Hoe lang kunnen we daar nog om lachen? Zoals met de fenomenale Jon Stewart (kijken!) en de paradoxale, goed gevonden kop “Trump wil AI mét vrije meningsuiting, maar zonder ‘woke waanzin” van Juurd Eijsvoogel in NRC.

Fijne zondag,

Peter