Verliezende hebzucht bij Facebook en World Online

Met het ophalen van 16 miljard dollar op vrijdag 18 mei 2012 onttroont Facebook nota bene het Nederlandse World Online als grootste beursgang van een internetbedrijf ooit. Dat haalde in 2000 omgerekend 2,8 miljard dollar aan publiek kapitaal (2,9 miljard euro bij een waarde van 12,2 miljard euro). Het Nederlandse bedrijf vormt internationale geschiedenis. De grootste beursintroductie van een Amerikaans internetbedrijf was Google in 2004 met 1,9 miljard dollar opgehaald bij 23 miljard dollar waardering. Vergelijkingen zijn, op zijn facebooks gezegd, 'leuk'.

Bij de beursgang van World Online in 2000 schreef ik op grond van de koele feiten, te weten de waarde van de klanten van World Online, dat het bedrijf zwaar overgewaardeerd was. Dat wilde natuurlijk geen hond lezen en horen. Bij hypes zijn we immers bij voorkeur doof en blind en gaan weer mee in de vaart, simpelweg omdat de menselijke behoefte aan euforie op dat moment groter is dan aan realisme. Met sprookjes zijn we opgevoed, ze vallen goed.

Er is echter een wereld van verschil tussen World Online destijds en Facebook nu, bijvoorbeeld 2 miljoen versus ruim 800 miljoen klanten en een bordkartonnen versus een solide onderneming. Toch zijn er genoeg leuke overeenkomsten.

Rommelen met de aantallen

Op 17 maart 2000 verkochten ABN Amro en Goldman Sachs voor 2,9 miljard euro (toen 2,8 miljard dollar) aandelen World Online dat op 12,2 miljard euro werd gewaardeerd. Dat was een record omdat World Online een ongebruikelijk hoog deel van het bezit direct publiek wilde maken, bijna een kwart. De aandeelhouders wilden zo veel mogelijk 'cashen' en vochten erom in deze 'eerste tranche' mee te mogen gaan.

World Online claimde destijds 1,9 miljoen abonnees in Europa, van wie 700.000 in Nederland. De waardering per klant kwam met die 27 miljard gulden uit op 14.000 gulden of zo'n 6.400 euro.

Echter, World Online had nogal wat 'gratis abonnees', zoals in een joint-venture 12Move met Shell dat het niet kon laten haar gedegen naam aan de zeepbel te verbinden. Het aantal inschrijvingen van 12Move (150.000 in twee maanden) telde mee, dus niet het aantal werkelijke gebruikers dat met World Online het internet op ging.

Een overeenkomst: Facebook claimde 845 miljoen gebruikers per eind 2011 en 900 miljoen per 31 maart 2011. Ook die aantallen waren geflatteerd. Immers, Facebook telde daar ook de bezoekers bij die op een andere website met Facebook inloggen of er een leukje aanklikken, dan wel diensten gebruiken die uitingen plaatsen op de Tijdlijn, zoals Spotify. Die personen komen dan niet op Facebook.com en zien dus geen reclame. Op dezelfde wijze is het aantal Facebookers dat dagelijks actief is, zo'n 500 miljoen al, wat te hoog opgegeven. Echter, dat werd bekend, het werkelijk Wol-gebruik destijds niet.

Ireële waarderingen

De beurswaarde van Wol ging 187 keer de jaaromzet bedragen. Bij Facebook was dat een factor 28, minder absurd. Daarentegen boekte Facebook al flink winst en World Online nog louter verlies. Maar ook het aandeel Facebook wordt nog op de groei gekocht.

Ook bij Facebook was de euforie losgezongen van de cijfers, en wel de meest recente: over het eerste kwartaal van 2011 daalde de omzet van Facebook met 6 procent en de winst zelfs met 32 procent. Dit was bij iedereen bekend.

Dat Facebook een nog nooit vertoonde verhouding tegemoet ging van een beurswaarde die 100 keer de winst van 1 miljard dollar over 2011 bedroeg, was ook voor iedereen zichtbaar. Als extra waarschuwing, ook openbaar gemaakt, was de mededeling van General Motors om haar advertentiebudget van maar liefst 40 miljoen dollar voor Facebook terug te trekken vanwege teleurstellend resultaat

Ook dat is een gelijkenis met World Online. De financiële realiteit deed er niet toe. Over 1999, het jaar voorafgaande aan de beursgang, boekte Wol bij een omzet van 64 miljoen euro een verlies van 90 miljoen euro. De omzet verviervoudigde in één jaar, maar het verlies ging ondertussen zestig keer over de kop. Omzet werd duur gekocht want gouden bergen lagen in het verschiet.

Facebook winst, Wol verlies

Na de overname door Tiscali werd bekend dat World Online in het jaar van de beursgang, 2000, op een omzet van 220 miljoen euro een verlies 400 miljoen boekte. Nee, niet omgekeerd: het verlies was bijna het dubbele van de omzet.

Met 3,7 miljard dollar omzet over 2011, 1 miljard dollar winst en 800 miljoen (echte) deelnemers op naam en traceerbaar heeft Facebook een iets andere ondergrond. De waardering per klant was nu 80 euro. Kijk dan naar de 6.400 euro van World Online, en wellicht nog veel meer als je het werkelijk gebruik had gekend. Dit was onvoorstelbaar hoog.

Over 2011 telde Facebook 4,39 dollar of 3,30 euro per deelnemer omzet. (Neem je het gemiddelde aantal gebruikers over 2011, komt de opbrengst per deelnemer op 5 dollar).

In het voordeel van World Online was wel de gemiddelde omzet per klant van 110 euro. Dat was te danken aan betaalde internettoegang van toen zo'n 20 euro per maand, ofschoon World Online veel moest afdragen aan telecombedrijven als KPN om hun lijnen te gebruiken.

Vandaar die oplopende verliezen die nog opliepen door de stevige marketing die de beurskoers hielp stuwen. Echter, Facebook had een eurootje winst per klant, World Online 200 euro verlies per klant.  

Vergelijking met Google

De grootste beursgang van een Amerikaans internetbedrijf voor Facebook was Google in 2004 met 1,9 miljard dollar (een miljard minder dan World Online) bij 23 miljard dollar waardering.  In 2004 zat de schrik van de zeepbel er nog goed in en moest Google zijn aanvankelijk introductiekoers beoogd in de band van 108-135 dollar verlagen tot 85 dollar.

Google had toen ruim 1,5 miljard dollar omzet per jaar en 100 miljoen winst. De winst van Facebook was in 2011 met 1 miljard dollar bijna tien keer zo hoog. Echter, Google ging na vijf jaar bestaan naar de beurs en Facebook na acht jaar. In het vijfde jaar had Facebook bij een kleine 300 miljoen dollar omzet ruim 50 miljoen dollar per verlies. Ofwel: Google had in het achtste jaar 10,6 miljard dollar omzet en al 3,5 miljard winst, dus is tot nu toe meer solide gebleken. Een duurzaam bedrijfsmodel droeg Google, waardoor de die 85 dollar bijna verachtvoudigde in de jaren erna.

Als Facebook met de huidige beurswaarde en jaarwinst van Google als grondslag voor waardering naar de beurs was gegaan, dan was de koers zo'n 7 dollar geweest. Maar hetzelfde sommetje toegepast met Amazon zou de koers van Facebook op 67 dollar hebben gebracht, veel meer dan die 38 dollar. Van Amazon wordt nog veel meer groei en winst verwacht. Dit tekent het hoge speculatieve karakter van die hele financiële handel (En hoe hebzucht - ook die van ons - crisissen veroorzaakt, maar dat lijkt een ander verhaal.)

Waarde bijkopen

World Online was qua werkelijke waarde beperkt en poogde vlak voor de beursgang waarde te bemachtigen door Endemol te kopen. Dat mislukte. Endemol ging naar de Spaanse PTT, Telefonica, overigens ook voor veel te veel geld.

Ook hier weer een (beperkte) analogie met Facebook: Mark Zuckerberg deed een onbezonnen bod op Instagram en kocht het voor 1 miljard dollar zonder raadpleging van commissarissen. De toegevoegde waarde was vaag. Kennelijk staat de baas zo onder druk van bankiers en/of faalangst, dat die gekke dingen doet.

Intussen kocht Facebook nog meer bedrijven om waarde toe te voegen. Hoe hoger de koers des te lager de prijs van die bedrijven indien e aankoop met aandelen wordt betaald.

Banken de baas

Nog een aardige overeenkomst is de moeizame regie van de banken. De directies van bedrijven krijgen met een beursgang een strak keurslijf aangemeten. Bij World Online deelden Goldman Sachs en ABN amro de lakens uit en niet Nina Brink. Bij de beursgang van Facebook was Morgan Stanley de baas en niet Mark Zuckerberg.

De laatste nam de beursgang ook niet serieus genoeg volgens criticasters. Hij toonde zich nogal nonchalant, ook door niet in pak maar meestal in de hem bekende trui met capuchon (wel af) te verschijnen. Financiële baas David Ebersman leidde bij Facebook de beursgang.

In deze moeizame relaties en communicatie sluipt de hebzucht stukje bij beetje naar het centrum van de communicatie en beslissingen. Het gaat om winstmaximalisatie op korte termijn waar bedrijven als Facebook, hoe jong ook, gewend zijn om over perioden van maanden en jaren te denken. Bij een IPO moet het nu gebeuren, als met strafschoppen in een voetbalfinale.

Kleine beleggers op achterstand

Het is evident dat op papier de kleine belegger, de particulier, exact dezelfde informatie krijgt als de grote jongens. De praktijk wil anders. De grote spelers zitten dag in dag uit op de lippen van de bazen van het bedrijf en de bankiers die de beursgang doen en verstaand bovendien goed de taal.

Ze lezen de stukken nauwkeuriger, stellen de scherpe vragen en vernemen de toon die de muziek maakt voorafgaande aan de beursgang. Banken moeten hun klanten de aandelen verkopen en hebben ook belang bij adequate marketing. Die staat niet gelijk aan objectieve informatievoorziening.

Weliswaar staan in documenten pagina's lang de risico's opgesomd, zowel bij World Online als bij Facebook. Beleggers maken daar niet uit op dat hun stap in de beursnieuweling gelijk staat aan een avondje inzetten in een casino. Integendeel, ze spiegelen zichzelf voor dat het om exacte wetenschap gaat, maar dat er niettemin onwaarachtige hoge winsten te behalen zijn.

Bonje over interpretatie

Zowel bij World Online als bij Facebook staat de uitleg van de het IPO-document ter discussie. De ruzie achteraf bij Wol ging over de vraag of in het prospectus had moeten staan dat Nina Brink een half jaar voor de beursgang met hedgefonds Baystar aandelen verhandeld voor een kleine 6 euro per stuk, terwijl bij de beursgang 43 euro werd gevraagd.

In het prospectus stond het woordje 'transferred': werd met 'overdragen' al dan niet de verkoop van aandelen door Brink verwoord?

Haar bezit was ook zo veel mogelijk gemaskeerd. Op 1 maart 2000 zei Brink tijdens een persconferentie dat ze niet ging verkopen, maar dat 'privacy' haar weerhield om te melden hoeveel aandelen ze had en of ze eerder verkocht.

De banken Goldman Sachs en ABN Amro alsmede World Online zijn voor deze omissies veroordeeld wegens misleiding, Nina Brink niet. Dat is bevestigd door de Hoge Raad in 2009.

Ook voor de beursgang van Facebook komt er een rechtszaak tegen de banken, Facebook zelf en Mark Zuckerberg. Robbins Geller Rudman & Dowd doet een gezamenlijke zaak namens aandeelhouders die zich melden ('class action')  en Glancy Binkow & Goldberg spant een zaak aan namens een niet genoemde grote koper van aandelen.

Centraal staat deze passage in het aangepaste IPO-document van Facebook van 9 mei 2012, negen dagen voor de introductie: "Based upon our experience in the second quarter of 2012 to date, the trend we saw in the first quarter of DAUs increasing more rapidly than the increase in number of ads delivered has continued.

We believe this trend is driven in part by increased usage of Facebook on mobile devices where we have only recently begun showing an immaterial number of sponsored stories in News Feed, and in part due to certain pages having fewer ads per page as a result of product decisions."

Kortom, de toename van reclame op Facebook hield geen gelijke tred met de toename van het aantal dagelijkse gebruikers, vooral als gevolg van meer mobiel gebruik. Op de kleine schermen kan Facebook weinig reclame distribueren.

Deze passage is wel degelijk opgemerkt en analisten verschilden van mening over de ernst. De een zag het als een waarschuwing, de ander als een logisch uitvloeisel van de eerder genoemde 'risicofactor' dat Facebook er wellicht niet in slaagt om mobiel voldoende te verdienen.

Last minute malheur

In de laatste dagen voor de werkelijke beursgang hebben Morgan Stanley en de 'hulpbanken' Goldman Sachs en JPMorgan Chase de vooruitzichten van Facebook naar beneden bijgesteld, zo onthulde analist Henry Blodget. Dat deden ze op grond van de jongste cijfers van Facebook, tot half mei.

Scott Devitt, internetanalist van Morgan Stanley, speelde een hoofdrol. Hij maakte zijn bevindingen niet openbaar maar deelde die enkel met de 'eigen partijen'.Grote beleggers zijn daarvan volgens hem op de hoogte gesteld. Wall Street Journal bevestigde dit met bevestiging door Capital Research & Management en Fidelity Investments, twee van 's werelds grootste fondsen.

Bij World Online was ook in de laatste dagen voor de beursgang een oorlog over informatievoorziening. De AEX dreigde destijds vlak de introductie van World Online te stoppen als de banken geen extra informatie zouden verstrekken. Ontduiking van beursregels dreigde immers. De AEX eiste een lock-up voor Baystar dioor de banken. ABN Amro weigerde dit. Als compromis kreeg Nina brink een lock-up, iets waar beursbaas George Möller mee akkoord ging .

Echter, details van haar - later zozeer omstreden - eerdere aandelentransactie met Baystar, die de AEX ook van ABN Amro eiste, verstrekte de bank niet. Was niet nodig volgens de beursregels. De overeenkomst tussen Brink en Baystar kwam voor de AEX boven tafel, maar niet voor beleggers. De AEX weigerde na de beursgang tegemoet te komen aan de druk van de Tweede Kamer voor een onderzoek naar de beursgang. Het werden rechtszaken.

Snel cashen

Nog een gelijkenis met World Online: snelle stijging van de koers voorafgaande aan de beurshandel en veel meer verkoop van aandelen. De  bestaande aandeelhouders verdrongen zich in de eerste maanden van 2000 om mee te mogen lopen met de verwachte beursklap. Een aantal van hen had als commissaris weet van de werkelijke waarde van World Online.

Bij de aankondiging van de beursgang op 1 februari 2012 zei Facebook nog 5 miljard dollar te willen ophalen, onafhankelijk van de nog te bepalen beurskoers en hoeveelheid aandelen. Het werd uiteindelijk 16 miljard, dus verkoop van ruim 15 procent van de aandelen.

Ook zouden er 50 miljoen meer aandelen worden verkocht. De hoge prijs trok bestaande aandeelhouders. Hun aantal te verkopen aandelen steeg met ruim 50 procent. Sommige aandeelhouders verkopen de helft van hun bezit, geen teken van groot vertrouwen in de toekomst.

Hebzucht sloeg ook toe met de waardebepaling:

* Op 3 mei maakte Facebook een bandbreedte van 28 tot 35 dollar per aandeel bekend, een waardering van 77 tot 96 miljard dollar;

* Op 15 mei 2012 werd de prijs per aandeel verhoogd naar 24-38 dollar;

* Op 17 mei werd de definitieve prijs 38 dollar, ofwel 104 miljard waardering. Terwijl tot voor kort er in de onderlinge handel 28 dollar voor werd betaald.

Steunaankopen door banken

Bovendien moesten bij zowel World Online als bij Facebook de banken steunaankopen doen om een koersval te voorkomen. De introductiekoers van Facebook was 38 dollar en de koers opende op 42 dollar, maar viel terug naar net boven de 38 euro.

Morgan Stanley cs. Moesten op de eerste dag miljoenen aandelen Facebook kopen om een koersdaling tot beneden de 38 dollar te voorkomen. De opening kwam op 42,05 dollar, gevolg door een stijging tot 45 dollar. Pas toen begonnen de verkooporders te overheersen, waarbij Morgan Stanley de koers begon te steunen.

Dat kon dankzij de buffer ('greenshoe') van 63 miljoen aandelen. Als de bank die tegen een koers van 38 euro heeft gekocht, was ze volgens Reuters 2 miljard dollar kwijt aan de steunoperatie

De koers sloot op 38,23 dollar, een signaal dat het de maandag daarop mis zou gaan. Dat gebeurde ook: 11 procent neer, tot iets boven de 34 dollar, dinsdag nog 9 procent, tot 31 dollar. Woensdag trad er herstel op, naar 32 dollar, waarna de koers begon te hobbelen met 28 dollar (26 procent lager) als dieptepunt.

Hetzelfde laken een pak destijds bij World Online. De introductiekoers  steeg op vrijdag 17 maart van 43 euro naar ruim 50 euro, maar kwam daarna in een vrije val om op 43,20 euro te sluiten. ABN Amro en Goldman Sachs moesten bijspringen.

In de week daarna was er geen houden meer aan: op maandag 9 procent eraf en de twee weken erna een constante daling naar 19,50 euro. Dat was een ruime halvering, iets dat Facebook bespaard blijft tot op heden. Wol werd ook geplaagd door een langzaam leeglopende zeepbel van techfondsen en een beursgang van collega LibertySurf in Frankrijk die voor veel minder geld per abonnee naar de beurs ging

Bij Wol was er nog 'vuile handel'van Baystar dat onmiddellijk na de gong begon te verkopen. Na enige tijd dwongen Brink en de banken Baystar tot een lock-up.

Fouten AEX en Nasdaq

Bij zowel Facebook als World Online speelden de beurzen een actieve negatieve rol. De omzetten World Online in Amsterdam waren enorm op die eerste vrijdag van 17 maart 2000, met 54 miljoen stukken in de dubbeltelling op de eerste dag. Dat nekte de systemen. Halverwege die middag moest de AEX de handel drie kwartier sluiten om het verder opstapelen van orderstromen te voorkomen. Koersvorming was verre van transparant.

Ook de Nasdaq faalde bij de introductie van Facebook technisch. De handel begon op 18 mei aan half uur te laat, om 11.30 uur, als gevolg van technische problemen. Ze kon de enorme stroom aan orders niet aan. In het eerste uur verwisselden 200 miljoen aandelen van eigenaar op het totaal van zo'n 420 miljoen op vrijdag.

Handelaren vernamen pas na uren de status de van de eerste orders. Het verwerken van orders, normaliter in maximaal 3 milliseconden, vergde 5 milliseconden. Ondertussen kwamen er meer orders en stroomden de systemen over. Dit tekent ook de snelheid waarin de mallemolen van aandelenhandel werkt tegenwoordig. Kopers noch verkopers wisten niet of orders gestand gedaan waren en tegen welke prijs. De prijs ging naar 41 dollar, misschien nog naar 45 dollar, maar de vraag is hoe reëel die koersen waren

Sommige beleggers wilden ook Nasdaq aansprakelijk stellen voor de schade die zij daardoor zouden hebben geleden. De 'market makers' Knight Capital Group, Citigroup, Citadel Securities en UBS die de handel moesten dragen, meldden een gezamenlijk verlies van 115 miljoen dollar. Dat geld claimen ze van de Nasdaq. Vooral de miscommunicatie wordt de Nasdaq kwalijk genomen.

De schuldvraag

Het lijkt erop dat kooporders bij beide beursgangen in aanvang voorrang kregen en vooral verkooporders hinder ondervonden van de vertragingen. Dat impliceert dat er opzet in het spel was in beide gevallen. Dat is niet aantoonbaar.

Plausibeler is de veronderstelling dat 'high-frequency trading' de oorzaak van de ellende waren: handelaren die in hoog tempo grote hoeveelheden orders plaatsen met snelle computers op grond van algoritmes; formules die rekenen met actuele prijzen. Echter, ook dat wordt ontkend.

Maar ik denk dat we de oorzaak beter in een combinatie van hebzucht en technologie kunnen zoeken: te veel jacht op korte termijn winst en systemen die het najagen ervan tot in het extreme mogelijk maken

Bij World Online was de introductiekoers echt veel te hoog, bij Facebook zo'n 25 procent te hoog. Dus kwamen er te veel verkooporders van beleggers en handelaren die op korte termijn winst uit waren. Ik herinner me nog een lokale Rabobankchef bij de World Online beursgang tegen klanten: zorg dat je aandelen waarop je inschrijft zo snel mogelijk verkoopt.

Nog een parallel: Michael Grimes, baas van Morgan Stanley voor IPO's, krijgt de hoon over zich heen. Hetzelfde overkwam bankiers van ABN Amro, met name Jan de Ruiter en Wilco Jiskoot die 'schuldig' bevonden werden. Ik herinner me nog de trillende handen van Jiskoot bij de ABN Amro-persconferentie na de beursgang.

Casino Facebook

Uit De macht van Facebook: "De waarde van Facebook bepalen is al net zo complex als de complete werking van het sociale netwerk zelf proberen te doorgronden. Maar er is toch economie? Economie is als wetenschap het best te vergelijken met de weersvoorspelling of het verwachte verloop van de Eredivisie. Veel hoger is het niveau meestal niet. Kenmerkend is de grote verscheidenheid van meningen en vaak voor de meeste economen onverwachte crisissen. Als het om bedrijfswaarderingen gaat wordt het nog een graadje erger: dat benadert het casino, behalve qua voorspelbaarheid ook qua hebzucht."

Een mogelijke verklaring: in de laatste werken voor de beursnotering is het gezichtsveld van de directie en bankiers steeds beperkter. Ze opwinding maakt zich van hen meester en realisme verliest.

Een hoge introductiekoers was vanwege het imagorisico de slechtste keuze ooit in het achtjarig bestaan van Facebook, erger dan de privacyschendingen bij elkaar. Met de zeer negatieve stemming neemt Facebook een risico dat gebruikers, maar vooral adverteerders, argwanend worden. Facebook is geen World Online en heeft veel meer potentie en minder concurrentie.

Hoe verder?

Op 14 april 2000 moest Nina Brink gaan. Zuckerberg zit vast in het zadel bij Facebook, maar hem wordt verweten zich te afzijdig te hebben gehouden. CFO David Ebersman staat wel onder druk. Hij vertelde banken over de tegenvallende inkomsten en vroeg bestaande aandeelhouders om meer aandelen te verkopen met de IPO.

In het najaar van 2000 ging World Online naar het Italiaanse Tiscali voor 5,5 miljard euro, 45 procent van de introductiewaarde bij de beursgang. Tiscali betaalde in eveneens in zwaar overgewaardeerde aandelen. Tiscali kocht Wol vooral vanwege 1,5 miljard euro kasgeld dat van de beursgang resteerde, als buffer om een bankroet te voorkomen.

Als het meezit de komende jaren wordt om die rare run rond de introductie van Facebook gelachen, net als om die van World Online later. Maar dat heeft andere redenen. Wol bracht vrijwel louter zuur voor kopers van aandelen. Facebook heeft genoeg kansen om de kant van Google op te gaan waarbij de introductiekoers van toen 85 dollar later veel te laag bleek te zijn geweest.

Maar dan moet Facebook gebruikers koesteren door haar medium echt sociaal te maken. En er toch veel geld aan weten te verdienen. Dat is een gevoelige paradox.

John de Mol en Bono

World Online hielp bekende Nederlanders aan een zeperd, ook zakenlieden aan wie verstand werd toegedicht: Jaap Blokker deed voor 1 miljoen Wolletjes, Cees van Luijk van Getronics voor 500.000 euro, Heineken-voorzitter Karel Vuursteen voor 300.000 euro, collega  Ahold-maniak Cees van der Hoeven voor 250.000 euro, Hans Breukhoven van Free Record voor 100.000 euro.

Ook Tina Turner en Britse prinses Sarah Ferguson deden mee in het 'Friends and Family' programma van Nina die het schijnsel van de jetset kocht met douceurtjes. Nelson Mandela deed niet mee.

Met de beursgang van Facebook was het aantal bekende namen een stuk kleiner, maar ze waren niet in de aap gelogeerd. Elevation Partners, het investeringsfonds van U2-zanger Bono, kocht in 2010 40 miljoen aandelen Facebook, 1,5 miljard dollar waard op de dag van de beursgang, een verviervoudiging. Tv-producent John de Mol is ook deelnemer in dit fonds. Elevation kan met de waarde in Facebook de zeperd van de investering in Palm goedmaken. Overigens blijken de deelnemingen van verschillende partijen nogal eens verkeerd te zijn weergegeven. De lijst volgens Wall Street Journal bij de beursgang in miljoen aandelen en waarde

Mark Zuckerberg:  533, 8 miljoen, 20,3 miljard

Accel Partners (Jim Breyer): 201,4 miljoen, nu 7,7 miljard

(investering in 2005: 12,7 miljoen)

Dustin Moskovitz: 133,7 miljoen (5,1 miljard)

Medeoprichter bezit ruim 5 procent, voorheen 7 procent

DST Global (Yuri Milner): 131,3 miljoen, 5 miljard

(Russische investeerder kocht in 2009 5,5 procent)

Mail.ru ( ook Yuri Milner):  56,3 million, 2,1 miljard

Sean Parker: 69,6 miljoen, 2,6 miljard

(Eerste president van Facebook, had 4 procent)

Goldman Sachs: 65,9 miljoen, 2,5 miljard

(Kocht in 2011 voor 1,5 miljard op 50 miljard waardering)

Tiger Global Management: 53,8 miljoen, 2 miljard

Peter Thiel: 44,7 miljoen, 1,7 miljard

(Commissaris en eerste investeerder in 2004 met 500.000 dollar)

Sheryl Sandberg: 41,2 miljoen, 1,6 miljard

(tweede chef, kwam van Google in 2008)

Meritech Capital Partners: 40,4 miljoen, 1,5 miljard

(Investeerde 26,5 miljoen in 2006)

Greylock Partners: 36,7 miljoen, 1,4 miljard

(Investeerde vanaf 2006)

Valiant Capital: 36,3 miljoen, 1,4 miljard

Microsoft: 32,8 miljoen, 1,2 miljard

(Stopte 240 miljoen dollar op 15 miljard waardering in 2007, toen als zwaar overtrokken beschouwd)

Wie er wat verkocht is van de meesten niet bekend. Verkochten aandelen leverden 38 dollar op, behouden stukken zakten met bijna 20 procent in waarde.

Grote winnaar werd de familie (Dick) Wessels, die de winst van toen nu investeert in solide glasvezelnetten: de helft van de 13 procent in Wol met de fondsen Reggeborg en Melkpad werd verkocht, voor 1,3 miljard euro. Wessels was een stuk slimmer dan de Zwitserse familie Sandoz die met grootste aandeelhouder Sandoz Family Foundation maar een fractie van de ruim 5 miljard euro in Wol verzilverde voor slechts 100 miljoen euro. Sandoz had twee jaar eerder dit belang voor slechts 120 miljoen euro kunnen kopen.

Chipmaker Intel verzilverde bij de beursgang van Wol helemaal niets van haar 2,2 miljard waarde, overigens ook voor een schijntje van 65 miljoen euro negen maanden (!) eerder verkregen. De NS was met 200 miljoen euro verkoop van Wol-aandelen in aanvang verkregen relatief gezien wel spekkoper bij de beursgang. Uitgever PCM had haar hele krantenbusiness voor vele jaren kunnen financieren als het geen 'nee' had gezegd op een eerder verzoek om aandeelhouder van World Online te worden.