Netkwesties mail 269

Regelmatig kan Netkwesties voortaan over betaalde eindredactie beschikken, wat gezien mijn slordigheid geen overbodige luxe is. Hopelijk waardeert u dit.

Indien je een publicatie, een krant, blog, influencer of nieuwsbrief, boeiend vindt en/of de persoon in kwestie een beloning gunt, neem je een betaald abonnement. Maar er zit een grens aan je budget.

Wat doe je dan als je op informatie stuit die je graag hebben wilt, maar niet betaalt? Je gaat elders naar informatie zoeken, bijvoorbeeld een artikel waarin de publicatie wordt geciteerd, of een screenshot geplaatst door een abonnee op X of LinkedIn of Instagram. Schend je dan het auteursrecht, of ben je slim bezig?

Nu kan AI zo’n zoektocht naar een te betalen uiting, waarmee een persoon al gauw een kwartiertje zoet is, in een paar tellen uitvoeren. Dat bewijst Henk van Ess in uitstekend onderzoek. Is dat laakbaar, of zelfs onwettig?

AI doet vaak handig werk en bespaart – veel – tijd voor velerelei klussen, maar worden ook juridische en ethische grenzen overschreden die we liever handhaven? Daar zijn we nog lang niet uit.

Dan nog een artikel over drie boeiende juridische mediakwesties: de beschuldigden voelen zich in de kuif gepikt, maar is de publicatie onnodig smadelijk? Vaak speelt eenzijdigheid een rol: de beschuldigingen zijn juist, maar wegen zwaar omdat de journalisten in kwestie hun verhaal sterk willen laten klinken. Daar past, vinden ze, veel relativeren en nuanceren niet bij.

Net als bij de AI-kwestie de vraag van Netkwesties: wat vindt u?

Fijne zondag,

Peter