Beatrix, de prinsen en internet

30 april 2013: half zes op, de vlag hijsen voor de flat, het kleine meisje wekken, richting het ‘klein stationnetje’ en vandaar naar Leiden. Daar was het nog opvallend stil. In de trein richting Amsterdam was zo mogelijk nog minder oranje zichtbaar.

In de trein vroeg de kleine met haar warrige haardos of de hofdames de prinsesjes vroeg zouden wekken om hun haar te doen. Ik dacht aan Beatrix die ontwaakte met het verdriet om haar zoon en haar echtgenoot die ze moest opgeven. Welke onderdaan zou er bij stilstaan?

Ook op het Centraal Station was het rustig. Zelfs Gerri Eickhof van de NOS stond er nog niet om te vertellen dat het rustig was, maar dat in deze situatie verandering zou kunnen optreden. Op het Damrak verwijderden winkeliers de laatste resten van de lol de avond tevoren en zochten Engelsen die er deelgenoot van waren tevergeefs naar hun richtinggevoel.

Ook op de Dam: rust. Waar was de voorspelde massa? Braafheid kenmerkt de Hollanders van 2013; ze hadden de dringende adviezen van hun gezagsdragers opgevolgd en bleven thuis aan de buis. Konden nu twitteren.

En waar hielden de demonstranten zich op? Welgeteld één bordje. De stillen om me heen hadden het rustig, tussen de Trouw lezende orangisten, Argentijnen, Aziaten en, ja ook, ‘gewoon volk’. Hoe anders was dat 33 jaar geleden? We waren wat al te baldadig, maar niet zo slap. Als het volk de koning krijgt die het verdient, wat belooft dit dan?

Gedachten gingen ook terug naar een bijeenkomst in het Paleis op de Dam, vijftien jaar geleden. Met Erik Huizer stond ik gedurende een bijeenkomst ineens oog in oog met de koningin (1998). We vertelden over het internet aan Beatrix, die buitengewoon geïnteresseerd en gelukkig kritisch was, Erik sprak over de techniek en het beleid en ik over wat er zoal op het net gebeurde en waarom. We dineerden erna, en genoten van de humor van prins Claus.

Alledag

Het Koninklijk Huis was bepaald niet bleu met internet. Bij Planet Internet was Willem-Alexander in 1995 één van de eerste bekende klanten. Zijn e-mail adres was geheim en ging dus gefluisterd van mond-tot-mond.

Ook al bijna vergeten, maar in mei 2001 werd Willem-Alexander ook voorzitter van het Platform Internet van Alledag. Het kende als doel het dagelijks gebruik van internet in Nederland door alle Nederlanders te bevorderen.

Volgens de officiële beschrijving hield dat voorzitterschap gisteren pas op, tegelijk met vele opgezegde nevenfuncties. Vergeten op te zeggen? Want op 27 juni 2003 hield de prins zijn afscheidsrede. Hij concludeerde toen “…als trotse voorzitter mag ik toch zeggen dat het platform een groter aantal projecten dan aanvankelijk verwacht, succesvol heeft afgerond.”

Dat was, om het zo mild mogelijk te zeggen, niet geheel conform de waarheid. De beoogde zeven 'pareltjes' kwamen er niet, ondanks (of dankzij?) platformleden als (destijds) bestuursvoorzitter Antony Burghmans van Unilever, Hans Wijers (net minister van Economische Zaken af), ex-Getronics-baas Ton Risseeuw en Lucent-topman Ben Verwaaijen.

Caremore als aanjager van het Elektronisch Patiëntdossier? Agriwijzer een doorbraak? (Domein te koop) Goede Doelen marktplaats? Nationaal Initiatief Stichting SpaarPost? Niet alles dat je doet in je leven kan vrucht dragen, en Willem Alexander had er persoonlijk nauwelijks invloed op. In Nederland hakken we (pers zeker) graag in op mislukkingen, maar ze vormen onmisbaar leergeld. Maar spreken van een ‘succes’? Moest dat van de RVD en omringende personen?

We hebben er in elk geval nog dit citaat van de koning over internet en zijn moeder Beatrix aan overgehouden: „Als er wat fout gaat, zegt ze: Zie je wel.” Heel herkenbaar voor de oudere generatie, die gelukkig nog brieven schrijft met een pen.

Bankier en Europees ambtenaar

De betreurde Friso heeft een boeiender verleden met internet achter de rug dan zijn oudste broer. Hij was tussen 1998 en 2003 werkzaam bij Goldman Sachs, de bank die één van de belangrijkste aanjagers was van de internethype. Friso was er ondermeer investeringsbankier in London.

GS in London begeleidde de beursgang van World Online in 2000 en is er later voor veroordeeld door de Nederlandse rechter. Of Friso er direct mee van doen had, is niet duidelijk geworden. Zijn ervaringen van toen zijn nog niet opgetekend, maar zouden hoogstwaarschijnlijk boeiende stof opleveren. Een bron is Viktor Halberstadt, een vriend van het Koninklijk Huis, die adviseur van Goldman Sachs was en van Nina Brink. Dat laatste ontkent hij overigens.

De derde telg, prins Constantijn, heeft het meest intensief met internet van doen. Als lid van de ambtelijke staf van eurocommissaris Neelie Kroes, en sinds vorig jaar zelfs als adjunct-kabinetschef, is de stimulering van internetgroei een belangrijke taak.

Hij spreekt er regelmatig eloquent over in voortreffelijk Engels en debiteert in kleine kring graag scherpe kwinkslagen, zoals zijn vader die ook graag plaatste. (Officiële delen te zien bij ECP-EPN en bij de The Next Web.) Het uitvoeren van de Digitale Agenda brengt de jongste broer van de koning ook in politiek vaarwater. Daarover later meer.

Nu telde even alleen de prachtige dag waaover het kleine meisje over 50 jaar nog kan navertellen, zoals een oma doet over 1948 toen ze 'erbij' was toen Wilhelmina en Juliana op het balkon verschenen. Niemand twitterde...