Regulering of Vrijheid Blijheid?

Al jaren is een internationale discussie gaande over regulering van informatie op Internet. Bijvoorbeeld of pornografie op Internet verboden moet worden, of gefilterd. Of hoe we omgaan met casinos op Internet, die buiten de grenzen bestaan, en dus ontsnappen aan de regels die in veel landen gelden.

Enkele landen hebben geprobeerd wetten in te voeren die informatie op Internet reguleren. Australie is een voorbeeld; daar heeft men de bestaande film en literatuur censuur nu toegepast op Internet. Providers zijn in Australie verplicht websites te filteren, nadat de 'Australian Broadcasting Authority (ABA)' daar een verzoek toe heeft ingediend. Niet dat dit veel uitmaakt overigens, het blijkt dat slechts rond de honderd websites worden geblokkeerd. De informatie die verboden had moeten worden, zoals bepaalde vormen van geweld en pornografie, is zonder enkel probleem nog steeds te raadplegen op Internet. Volgens de Australische minister van communicatie, Alston, is de wet een groot success. Maar in de praktijk is er weinig te merken van de censuur, en blijkt maar weer dat het bijzonder moeilijk is informatie op Internet effectief te censureren.

In de praktijk blijkt dat alleen effectief kan worden opgetreden tegen informatie waar in alle landen afspraken over zijn gemaakt. Kinderporno is een voorbeeld. Hoewel er nog steeds kinderporno op Internet wordt uitgewisseld, wordt er internationaal opgetreden tegen verspreiders. Die worden opgepakt en gestraft. Auteursrechten is een ander voorbeeld, door het bestaan van internationale conventies over intellectueel eigendom kan er in vrijwel alle landen worden opgetreden tegen ernstige inbreuk op het auteursrecht. En verkoop van drugs via Internet is het laatste voorbeeld; drugs als heroine en cocaine zijn in vrijwel alle landen verboden, en dus kan tegen de verkoop op Internet worden opgetreden.

Maar met die drie voorbeelden houdt het ook op. In vrijwel alle andere gevallen zijn landen het met elkaar oneens wat betreft wetgeving. Gokken is een voorbeeld waar het mis kan gaan. In Nederland kan je niet zomaar een casino openen, maar op Internet kan dit wel, bijvoorbeeld op het eiland Grenada. En iedereen die op Internet is aangesloten kan bij dergelijke casino's gokken, ongeacht de lokale wetgeving. Een ander voorbeeld waar het fout gaat is pornografie; in sommige landen zijn bepaalde vormen van pornografie verboden. Maar zolang er enkele landen zijn waar een dergelijk verbod niet geld, wordt het vanuit die landen verspreid. Een derde voorbeeld is politieke informatie; bijvoorbeeld websites van organisaties die kritisch zijn over china. Die websites zijn in China verboden, maar elders niet. En dus worden die websites vanuit andere landen opgezet, en zijn voor iedereen beschikbaar. China oefent overigens zeer sterke controle en censuur uit op Internet, maar via allerlei omwegen kan een chinees uiteindelijk toch de verboden websites raadplegen.

John Gilmore, een van de oprichters van de Electronic Frontier Foundation (EFF),zei jaren geleden al dat; 'the Internet routes around censorship and treats it like a malfunction'. En tot op de dag van vandaag is die uitspraak nog steeds geldig. Ongeacht de honderden pogingen van overheden om de informatie op Internet te reguleren en aan banden te leggen.