De privacychefs van Big Tech zelf beweren graag dat ze in hun functies het maatschappelijk belang altijd zwaar laten wegen tegenover de winstmaximalisatie van hun werkgever, met het grenzeloos verzamelen van persoonsgegevens. Bijvoorbeeld Peter Fleischer, die bij Google mocht vertrekken na 20 jaar een mondiale hoofdrolspeler te zijn geweest. Hij schrijft in een blogpost van 28 augustus 2025: “De privacyleiders van mijn generatie (en ik kende ze allemaal) deelden één kenmerk: ze pleitten intern voor goede privacy in hun organisaties en ze werkten samen met regelgevers om oplossingen te vinden.”

In een blogpost van januari 2025, bij zijn vertrek van Google verklaarde hij zichzelf nog niet zo heilig: “Ik heb geholpen het kleine bedrijf waar ik begon uit te bouwen tot de grootste particuliere verwerker en exploitant van persoonlijke gegevens op aarde. Ik kan geen andere privacyprofessional bedenken die zijn dataverwerkingsbedrijf heeft helpen uitbouwen van de begindagen tot een marktkapitalisatie van meer dan 2 biljoen.”

Louter gericht op toestemming

In de blogpost van augustus heeft Fleischer meer afstand genomen en zegt pardoes waar hij zich eigenlijk al die jaren voor ingezet heeft, Leest u even mee: “Probeer maar eens een privacybeleid te lezen van een willekeurige websitewebsite klikt. Het begint onvermijdelijk met de zin: “Wij geven je privacy.”

Daarna volgt een opsomming van de ontelbare manieren waarop ze van plan zijn je privacy te schenden, je gegevens te volgen en te profileren, en ze te delen met honderden van hun ‘partners’. Je kunt deze privacyverklaringen onmogelijk begrijpen, en ik ook niet.”

Dus de man die van 2006 tot eind 2024 een baas was over de privacy van Google heeft privacyverklaringen geproduceerd waar hij, naar hij nu beweert, nooit een touw aan vast kon knopen. Maar hij gaat nog even door:

“De verklaringen zijn niet ontworpen om privacypraktijken uit te leggen: ze zijn ontworpen om een laagje (of fictie) te creëren zodat de datapraktijken van hun bedrijven openbaar zijn en gebruikers er, op de een of andere manier, mee hebben ‘ingestemd’. Natuurlijk kun je geen toestemming geven voor iets dat je niet begrijpt, maar een klik lijkt op toestemming, dus dat is alles waar deze bedrijven naar op zoek zijn.

Fleischer gaat nog even door: “De nieuwste gruweldaad is de poging van sites om je toestemming te vragen voor het volgen van je "precieze locatie".  Meestal is deze frase onschuldig diep begraven in de privacyverklaring. Als je dom of verveeld genoeg bent om op “Ik ga akkoord” te klikken, zullen deze bedrijven je exacte locatie (op meters nauwkeurig) volgen elke keer dat ze je tegenkomen op het web, en dat delen met hun honderden partners. En je exacte locaties voor altijd opslaan, en de hemel weet wat ze daarmee zullen doen. Niets engs daar?”

Vervangers Big Tech

Peter Fleischer beklaagt zich over het ontslag van privacychefs bij Big Tech: “Vrijwel alle Big Tech bedrijven hebben dit jaar hun hoogste privacychefs verloren (of ontslagen). De hoogste privacydirecteuren bij Microsoft, Google, Facebook en Apple hebben in 2025 of onlangs hun functie neergelegd.  Dit zijn de bedrijven die enorme hoeveelheden persoonlijke gegevens verwerken, dus het is niet onbelangrijk om je af te vragen waarom ze hun hoogste privacyleiders zijn kwijtgeraakt.”

Fleischer suggereert dat dit alles te maken heeft met het politieke klimaat in de VS, oftewel de openlijke alliantie van Big Tech met het regime-Trump: “Misschien is het samenwerkingsmodel niet langer de mode in Silicon Valley: misschien heeft het vechtlustige, kooigevecht ethos de overhand. Wat de persoonlijkheid van sommige leiders weerspiegelt: mediageil, kickboksend, “Ik ben Caesar”...

In die wereld wil je geen privacyleiders, maar privacypleiters in jouw voordeel. Voor privacyadvocaten is de gemiddelde privacytoezichthouder, met beperkte technische en juridische middelen, geen serieuze tegenstander.”

Naar de uitgang

Het vertrek van de chefs bij Big Tech ging niet gepaard met veel publiciteit. Uitzondering was de directeur overheidsbetrekkingen van Meta, Nick Clegg, die wel met de nodige fanfare het veld ruimde. De ex-vicepremier van het Verenigd Koninkrijk was dan ook een opvallende figuur. In zijn boek verdedigt hij zich.

Peter Fleischers vertrek bij Google was het gevolg van een grote verschuiving in de uitvoering van privacybeleid bij Google: in plaats van een centrale afdeling werd de verantwoordelijkheid verschoven naar de productafdelingen. Daarentegen kwam er wel een privacyverklaring over alle Google-producten heen, mede bedoeld om gebruikers beter te kunnen profileren.

Fleischer was niet (meer) Chief Privacy Officer van Google, dat was Keith Enright vanaf 2018. Hij verliet Google in september 2024 en werd niet direct vervangen. Google Nederland stelt in wederhoor: “Momenteel is Jonathan Dunne onze Head of Privacy Legal voor EMEA. Tammy Jih Murray vervult die rol wereldwijd. Beiden zitten in de organisatie die valt onder Kent Walker.”

Julie Brill, Microsofts Chief Privacy Officer sinds 2016, vertrok in mei 2025 en begon een eigen adviesbureau met Microsoft als haar eerste klant. Microsoft heeft als Brill’s vervanger Cari Benn aangesteld, die Microsoft al 18 jaar dient als jurist.

Ex-Meta chef nu toezichthouder

De Ierse Data Protection Commission (DPC) in Dublin maakte bekend dat Niamh Sweeney de derde commissaris voor gegevensbescherming wordt, naast Des Hogan en Dale Sunderland, die in februari 2024 benoemd zijn.

De Ierse publieke omroep bericht dat zij eerder leidinggevende functies bij een aantal technologiebedrijven, waaronder WhatsApp, Facebook en Stripe bekleedde. De loopbaan van Niamh Sweeney toont vier jaar Facebook (2015-2019), daarna 2,5 jaar WhatsApp en vervolgens één jaar Stripe. Daarna werkte ze voor p.r.-bureaus Milltown Partners en was bestuurslid bij anti-pest organisatie ABC. In haar jonge jaren werkte ze lang als presentator en journalist bij publieke omroep RTE.

Dat wekt de toorn van Max Schrems van de Oostenrijkse privacylobby Noyb. Als gebruikelijk gaat hij er met gestrekt been in:

“We hebben nu letterlijk een Amerikaanse Big Tech lobbyist die Amerikaanse Big Tech voor Europa controleert. Ierland heeft 20 jaar lang de EU-wetgeving niet echt gehandhaafd, maar ze schaamden zich tenminste genoeg om de handhaving stiekem te ondermijnen.

Ierland kust officieel de kont van US Big Tech. De aankondiging van de Ierse regering volgt het draaiboek van de VS, waar alleen Big Tech of de Republikeinse agenda achter de schermen behagen niet meer voldoende is.

US Big Tech en de Trump Administration eisen nu dat dit publiekelijk en officieel gebeurt. In zekere zin is dit misschien ‘transparanter’, maar het markeert ook een ommekeer, waar politici zich eerder tenminste schaamden voor dergelijke transacties en ze probeerden te camoufleren in het openbaar.

De waakhond in Ierland moest vaak het voortouw nemen in privacy-onderzoek naar Big Tech vanwege de hoofdkantoren in Dublin. Het imago van de slapende hond is toen gevestigd. Juist het activisme van Noyb probeerde de DPC tot een actievere houding te dwingen. Pas toen Europees toezicht meer een zaak werd van gezamenlijk optreden van nationale toezichthouders in de EU, ging de DPC zich beter van haar taak kwijten.

Of de benoeming van Sweeney tot een (nog) soepeler houding van de DPC zal leiden, valt te bezien. In Nederland is de huidige baas van de AP, Aleid Wolfsen, in 2026 aan vervanging toe.