Persgroep schendt privacy van bezoekers krantensites
De onlinenieuwsmedia zijn achter de schermen in rep en roer. De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft hen gewaarschuwd te zullen optreden tegen de ‘cookiemuren’ op hun websites. Ook voor de nieuwssite van de Volkskrant moet de bezoeker tracking cookies van advertentienetwerken accepteren. Zelfs de betalende abonnee moet eerst cookies accepteren om de onlinekrant te lezen.
De Volkskrant neemt anderen de maat bij privacyschendingen, maar blijft akelig stil over de privacyschendingen door de eigen uitgever. Het is positief dat de Volkskrant-ombudsman zich vorige week wel uitsprak, omdat zijn mailbox volstroomt met klachten van lezers die niet willen dat de Volkskrant ‘ongevraagd hun gegevens doorverkoopt’ aan advertentienetwerken.
Hij beveelt de uitgever aan het cookiebeleid aan te passen omdat het gebrek aan keuze voor lezers ondermijnend is voor het ‘vertrouwen en de sympathie die essentieel zijn voor de band tussen lezer en krant’. Het bericht meldt dat de uitgever dit niet van plan is, omdat de cookiemuur aan de nieuwe privacywetgeving voldoet. Ten onrechte, de cookiemuur is daarmee in strijd.
Wat doet de Volkskrant precies? Volgens een betrouwbare cookiescanner worden bij bezoek aan volkskrant.nl 91 tracking cookies geplaatst door externe advertentienetwerken, waaronder die van Google en Facebook. Deze cookies scannen het klikgedrag van bezoekers (welke artikelen je leest, je likes en je comments ). De advertentienetwerken verzamelen zo profielen waarmee ze gerichte advertenties kunnen plaatsen, behalve op volkskrant.nl ook op andere websites.
Het is niet zo gek dat de lezers van de Volkskrant bezwaar maken: zij lezen de berichtgeving van de Volkskrant over de privacyschendingen door dezelfde Amerikaanse bedrijven waaraan de bezoekersgegevens worden doorverkocht. In het Cambridge Analytica-dossier heeft de Volkskrant uitputtend getoond dat die gegevens uiterst gevoelige informatie bevatten die verkiezingen kan beïnvloeden.
Gaat de Volkskrant ‘zorgvuldig met uw gegevens om en verwerkt zij deze gegevens in overeenstemming met de wet’, zoals het eigen onlineprivacybeleid stelt? Het antwoord is nee. De nieuwe privacywet bepaalt uitdrukkelijk dat toestemming niet geldig is als de toegang tot een onlinedienst afhankelijk is van het geven van toestemming voor het commercieel gebruik van je persoonsgegevens. In dat geval is toestemming niet ‘vrij gegeven’. Cookiemuren voor advertentiedoeleinden zijn dus niet toegestaan.
Ook buitenlandse krantensites
De AP bevestigt dit nu nog eens publiekelijk en spreekt de onlinekranten hierop aan. Ook Franse, Engelse en Oostenrijkse privacytoezichthouders hebben al op dezelfde manier ingegrepen, in lijn met nog weer eerdere richtsnoeren van de Europese toezichthouder. Zo waarschuwde de Britse toezichthouder The Washington Post, omdat het accepteren van tracking cookies op de site de enige optie was om toegang te krijgen (of een maandbedrag betalen). De bezoekers dienen ook bij een gratis onlinedienst controle te hebben over het gebruik van hun persoonsgegevens, aldus de Britse waakhond.
The Post deed het dus al beter dan de Volkskrant, door lezers de optie te bieden van betaalde toegang zonder tracking cookies. De Franse toezichthouder is nog strenger en legde Google een boete van 50 miljoen euro op omdat Google gebruikers slechts een ‘opt-out’ (een bezwaarmogelijkheid) bood voor gepersonaliseerde advertenties. Ook Google deed het al beter dan de Volkskrant, door gebruikers de mogelijkheid te bieden de tracking cookies uit te zetten en de dienst toch te gebruiken. Toch: niet goed genoeg.
Het argument van de uitgever dat zonder tracking geen advertenties kunnen worden verkocht en dit het einde is van gratis onlinenieuws, is achterhaald. NRC plaatst geen tracking cookies van advertentienetwerken meer en stemt advertenties niet langer af op het profiel van de bezoeker, maar op de inhoud van de berichten, dit heet ‘contextueel adverteren’. Dit doet The New York Times al langer.
Contextueel adverteren levert nagenoeg dezelfde inkomsten op als gepersonaliseerde advertenties, zonder dat klikgegevens worden verkocht aan advertentienetwerken en zonder de wet te overtreden. Kunstmatige intelligentie voorspelt welke advertenties het best worden bekeken bij welke berichten.
Het uitgeversargument dat het einde van cookiemuren het einde van gratis onlinenieuws is, is onzin. Het vergt wel innovatie en misschien is dat het echte probleem.
*) Lokke Moerel is hoogleraar Global ICT Law in Tilburg en advocaat bij Morrison & Foerster in Berlijn. Deze opinie verscheen afgelopen week in de Volkskrant.
Wat vinden de experts?
5 mei 2019Juridisch klopt dit artikel van Lokke Moerel: als je geen nee kunt zeggen tegen cookieplaatsing zonder toegang tot de site te krijgen, is er geen keuze. En je kunt geen nee zeggen op de krantensites van Persgroep, of je moet jezelf willen afsluiten van de kloppende nieuwshart van de samenleving. Uitgevers moeten dus een betaalde toegang en/of contextueel adverteren aanbieden.
Het gaat om tracking cookies die geplaatst worden om het naar data hongerende Amerikaanse beest te voeden. Data die gebruikt worden om kenmerken van ons gedrag te verkopen. Met winst. De sites lijken zo gratis, maar zijn het niet.
Hogere winsten van dataslurpers zijn hogere kosten voor de bedrijven waar wij kopen. En die bedrijven berekenen die hogere kosten aan ons door. Het individu levert data in, bezoekt gratis een site en betaalt overal elders meer. Netto is er een uitstroom naar de VS (= de winsten van Google en Facebook). Uiteindelijk zijn we hier allemaal duurder uit.
5 mei 2019Het is dus niet iets, waarover je als uitgever zomaar kunt beschikken.
Als bezit vertegenwoordigt het een economische èn sentimentele waarde. Elke eenzijdige inbreuk op privacy is diefstal. Elke heimelijke of slecht te begrijpen manipulatie is oplichting.
In de relatie tussen uitgever en consument kan Media Privacy worden ingezet als currency. Hoe meer je ervan opgeeft, hoe meer content je krijgt.
Het eigendom van deze functie berust bij de consument. Uitgevers zijn in dezen niet te vertrouwen.
Elke consument hoort voor beheer en exploitatie de beschikking te krijgen over een Media Privacy Dashboard. Ingericht en aangekleed volgens een nationale standaard.
Consumenten kunnen hun MPD dan zelf kalibreren, of ze kunnen daar iemand voor aanwijzen.
Anders dan Lokke Moerel zijn wij van mening dat de ‘cookiemuur’ op volkskrant.nl wel degelijk voldoet aan de wet- en regelgeving, inclusief de nieuwe privacywetgeving. We zijn er op het moment over in gesprek met de Autoriteit Persoonsgegevens. Cookies zullen voor uitgevers en redacties altijd nodig zijn om websites beter te laten werken en te weten welke artikelen goed worden gelezen en welke minder.
Daarnaast hebben we inderdaad reclame-inkomsten nodig om de journalistiek te kunnen maken die we onze lezers bieden. Dat gebeurt in de krant van oudsher al. Online is het ook nodig, maar werkt het anders. Wij willen bezoekers van onze sites relevante advertenties kunnen tonen en onze adverteerders goed kunnen bedienen. Gericht adverteren is inmiddels de wereldwijde standaard voor onlinereclame. Hiervoor zijn zogenaamde tracking cookies nodig, die de internetgebruiker bijna overal tegenkomt.
Bij de lezer zou door het artikel van Moerel een onjuist beeld kunnen ontstaan. Wij verkopen geen data aan derden die te herleiden zijn tot specifieke consumenten. Wat we wel doen, is zelf profielen opstellen aan de hand van de clickgegevens. Met die profielen helpen we adverteerders om gerichter te adverteren, zonder dat ze de beschikking krijgen over persoonsgegevens.
Dat neemt niet weg dat ook de Persgroep bezig is met innovatie. Zo onderzoeken we op het moment de mogelijkheid van een advertentievrije of -luwe site voor abonnees. Het doel blijft altijd om een betaalbaar en veelzijdig nieuwsaanbod aan de gebruiker te kunnen bieden.
Willem-Albert Bol is Creative Director van de Persgroep Nederland, uitgever van onder meer AD, de Volkskrant, Trouw en regionale kranten. Zijn reactie verscheen eerst in de Volkskrant.
6 mei 2019Lokke Moerel duidt op de juiste insteek: contextueel adverteren. Er zijn mogelijkheden om geld te verdienen met reclame zonder dat de privacy intensief wordt geschonden. Innovatie zit dus niet alleen in technologie, maar ook in businessmodellen.
Met de wetgeving die voor iedereen van toepassing is, zouden die bedrijfsmodellen dus ook vergelijkbaar moeten (kunnen) zijn. En dus geen uitzondering of andere uitleg voor bepaalde partijen omdat ze roepen dat door de wetgeving gratis content niet meer geleverd kan worden.
De invoering van de cookiewetgeving heeft er destijds toe geleid dat een soort wedloop ontstond in het ontwikkelen van irritante banners en het dusdanig sturen van websitebezoekers om maar zo snel mogelijk op 'akkoord' te klikken.
Een averechts effect dus, en ook precies de reden waarom er nu gehandhaafd moet worden. Gelukkig zien we ook steeds meer voorbeelden van sites waar het wel goed is ingericht. Er wordt netjes en duidelijk informatie gegeven, transparantie geboden over soorten cookies en hun functie, en échte keuze. Dat kan dus prima.
De winst zit dus in het innoveren in helder informeren, transparant zijn, keuze bieden, en daarmee het vertrouwen van de bezoekers van je site winnen. Dat leidt ook tot klantenbinding. En was dat niet primair het idee van commercie?
8 mei 2019Lokke Moerel stelt terecht het cookie beleid van de Volkskrant aan de kaak. Voordat ik, als abonnee van de Volkskrant, kan inloggen op de site heb ik al 11 potentiële tracking cookies aan mijn broek hangen, van onder andere DoubleClick, Facebook, Gigyas, en Google. Na inloggen zijn die cookies er nog steeds.
De reactie van uitgever Willem-Albert Bol hierboven vind ik eerlijk gezegd beneden alle peil. eerlijk gezegd beneden alle peil. Volgens deze woordvoerder van Persgroep zijn cookies noodzakelijk. Niet alleen om de website beter te laten werken en om te kijken welke artikelen goed worden gelezen en welke niet (daar zijn overigens prima cookie gebaseerde oplossingen voor die ons leesgedrag niet met derden delen), maar ook voor het kunnen aanbieden van gerichte reclame. Lokke merkt terecht op dat contextueel adverteren (waarbij de inhoud van het bekeken artikel de te tonen reclame bepaalt) daarvoor een prima, privacyvriendelijk, alternatief is.
Erger zijn de woordspelletjes en de pertinente leugens in de reactie van de Volkskrant. Zo schrijft de woordvoerder:
‘Wij verkopen geen data aan derden die te herleiden zijn tot specifieke consumenten.’
Klopt. Strikt gesproken verkoopt de Volkskrant geen persoonlijke data aan derden. Wat ze wel doen (en wat op hetzelfde neerkomt) is dat de Volkskrant derden de mogelijkheid geeft haar lezers te profileren door middel van cookies, om vervolgens de advertentieruimte voor gepersonaliseerde advertenties te verkopen. Dit is dus een flauw woordspelletje.
Erger is de (volgens mij) pertinente leugen:
‘Wat we wel doen, is zelf profielen opstellen aan de hand van de clickgegevens. Met die profielen helpen we adverteerders om gerichter te adverteren, zonder dat ze de beschikking krijgen over persoonsgegevens.’
Ik maak me sterk dat de Volkskrant zelf profielen opstelt, en zelf het biedingsplatform runt waarop adverteerders kunnen voor het tonen van advertenties die matchen met bepaalde profielen. Dat is specialistisch werk, waar maar een paar partijen echt goed in zijn.
(Update: volgens dit stuk in Follow The Money is het wel degelijk zo dat Medialaan — De Persgroep Publishing, waarin de Volkskrant onderdeel uitmaakt, ook zelf gebruikersprofielen opstelt. Onduidelijk is hoe dat met het biedingsplatform zit. Wel zijn er, in ieder geval op de Volkskrant site, advertenties te zien via het Google advertentieplatform) Bovendien: als dat dan al zo is, waarom worden er dan tracking cookies van derde partijen geplaatst?
Dat de Volkskrant onnodig (en onrechtmatig) de privacy van haar abonnees schendt is al erg genoeg. Daarover liegen en draaien is echter uitermate kwalijk.
6 mei 2019Het staat niet vast dat Persgroep in overtreding is, dat is afhankelijk van het gezichtspunt. Volgens mij zal Persgroep moeten aantonen dat gepersonaliseerde advertenties echt beter werken dan contextuele advertenties en dat dat verschil essentieel is voor het continueren van hun activiteiten. Immers, de AVG vereist dat persoonsgegevens noodzakelijk zijn voor het doel waarvoor ze worden verzameld. Als zij dan niet kunnen bewijzen, dan zijn ze vermoedelijk in overtreding met de AVG.
Ik denk, in het kort, dat er inderdaad aanwijzingen zijn dat contextueel adverteren eigenlijk net zo goed werkt als gepersonaliseerde advertenties. Dan zou het verzamelen van persoonsgegevens voor het creëren van advertenties niet noodzakelijk en dus onrechtmatig zijn.
Recente nieuwsbrieven
Netkwesties © 1999/2024. Alle rechten voorbehouden. Privacyverklaring
